حال شهریوری من

نمیدونم چرا وقتی بیکار میشم و سعی میکنم ی روز کار نکنم اینقدر ذهنم مشغول میشه

چرا اینقدر حرف مردم رو آدم تاثیر داره

شاید تا حدی قوی بودم که تونستم بدون تاثیر حرف مردم پیش برم

امان از روزی که حرف مردم روم تاثیر بزاره و زندگیم خراب بشه

اگه نخوام برا خودم زندگی کنم و برا مردم زندگی کنم واقعا زندگی برام معنی دار میشه؟

به زودی همه ی مشکلات وارد ی مرحله ی دیگه میشن

و حال  الان من به فراموشی سپرده میشه

اگه ی روزی بتونم تحولی تو زندگیم ایجاد کنم اونروز روز بزرگی برای من نیست و طبیعتا سعی میکنم ی مشکل جدید بوجود بیارم

نمیدونم چرا دوست ندارم کسی از کارم سر دربیاره و روی واقعیم رو نمیتونم به کسی نشون بدم

درواقع حرفهای نگفته ام همیشه تو دلم میمونن و گذشت زمان منو با خودش میبره

میبره جایی که هنوز اسمش "سالها انتظار" است

و این زمان کی بوجود میاد خدا میدونه

شاید خیلی زود یا خیلی دور