یادت هست ...

غبار روزهای دلتنگی مان، نازهای روزهای ابری، سکوت های پر معنی هنگام خشم، ناله های شب های بی کسی، یادت هست.

نشتن در کنار جویبارها را ، یادت هست.

صورت افتاب سوخته ات را، دست های پینه بسته ات را ، دست های پر خالی ات را ، سینه ی پر دردت را ، بی خوابی های دور و درازت را ، ایا کسی به یاد می اورد؟

کشتی ام ساحل نشین شو ، وگرنه باز دلم می گیرد، باران روزهای ابری ام ببار ، وگرنه باز دلم می گیرد، عشق روزهای بچگی ام ، باز پیدا شو ، وگرنه دلم می گیرد،

یادت هست ان روزها را در کوهستان، در کنار مادر ، در شب با ستارها ،یادت هست .

شب های پرستاره ، بادهای خنک، صدای پر گنجشکان ، باز دلم برای ان روزها نتگ می شود

خاطرت هست ... .