طبیعت

هر وقت که تنها می شوم و خود را در خلوت می بینم یادی از خود و گذشته می کنم 

اسمان شهر بدجوری ادمو تحت تاثیر قرار میده 

بیابون یه چیز دیگه هست

اسمون کوه و بیابون خیلی با اسمون شهر فرق داره

درخت ها و سبزه زارهای کوه و بیابون هم متفاوته

تو شهر فکر فرق می کنه

اما کوه و صحرا و بیابون 

من نهایتآ عاشق کوه و بیابون و طبیعتم

هیچ چیزی نمی تونه منو از اینها جدا کنه

این چیزیه که در من شکل گرفته

و هیچ وقت هم عوض نمی شه

چند روز که از شهر بیرون نمیرم خورد و گرفته میشم

اما این روزا دلم بدجوری برا نخلها تنگ میشه

برای درخت های کنار

اخه تو شیراز نه نخل هست ونه کنار

حالا هم میخوام با بچه ها بریم کوهپایه

اما تصاویری که من عاشقشونم